w poduszce

za snem
który ry­suje ob­raz ma­lowa­ny la­tem
spo­koj­nym zmyślnym kro­kiem
idzie marzeń echo
prze­biegłe w stan ubo­gie krzyczą kon­we­nan­se
za­dając pros­te słowo py­tanie
dlacze­go

sny co tłumaczą młodość
wspom­nieniem miłości
tulą w ra­mionach zachwyt dziecięcych
wy­darzeń
uciekły prze­syco­ne wiat­rem codzien­ności
w niez­na­ne
przez czas
za­pom­niane

życie po­dob­ne jest
lecz słońce bar­dziej gorzko
ry­suje po­tok ciszy w gra­nicach rozsądku
o chleb co dziec­kiem pachniał
i zwykłą bez­troską
a ser­ce tęskni
do marzeń początku

urodzić się raz jeszcze
dot­knąć gór zachwy­tu
roz­pa­lić płomień w słowach o ko­lorze nieba
daj mi wspom­nienia garściami bez li­ku
bo wspom­nień
jak mle­ka
do życia pot­rze­ba

autor

jarek k

Napisany: 2015-01-20 Dodano: 2015-01-27 20:24:08

Ten wiersz przeczytano 961 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie