Pogrążona

Musiała udawać, że jest szczęśliwa.
Ukrywała przed światem, że znowu zażywa.
Nie mogła sie uwolnić z resztek nałogu.
Przeklinała w myślach, nie ufała Bogu.
Szła za ciosem, nie kochała nikogo.
Sama ze sobą czuła się wystarczająco błogo.
Dziewiętnaście lat przeżyła w zupełnej samotności.
Uśmiech na jej licu nigdy nie zagościł.
Każdego dnia pogrążała się coraz bardziej.
Takiego maratonu wstydziłby się niejeden twardziel.
Była ostrą zawodniczką, kantowała pracodawcy.
Wykiwała go na kasę, by mieć dla dostawcy.
Była znów uzależniona, nie miała kontaktu ze światem.
Każda gruba kreska była dla niej niezłym batem.
Latała wysoko, kąpała się w chmurach.
Dopiero na ziemię sprowadziła ją prokuratura.
Została skazana za posiadanie fety.
Tak skończyły się jej codzienne balety.
Trafiła na odwyk, na zamknięty oddział.
Tam zakończył się tej dziewczyny szalony życia rozdział.

autor

ućpana_życiem

Napisany: 2011-07-26 Dodano: 2011-07-26 22:59:42

Ten wiersz przeczytano 512 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie