Pokładać wiarę...

Odejść od zgiełku
W tej wręcz namacalnej ciszy...
Odszukać siebie...
Uwolnić się zdjąć ten łańcuch rzeczywistości tak mało realnej...
Zasnąć wypuścić życie ze swych zmęczonych dłoni...
Odejść na jakiś czas...By potem...
Ożywić martwe sny... Zacząć marzyć...
Zobaczyć szczery uśmiech... Na Twej twarzy
Zabić samotność...
Zniszczyć rozpaczliwe mroki śmierci...
Oswoić dzikie pozbawione uczuć serca...
Otworzyć bramy szczęścia...
Osuszyć spadające na ziemię łzy Aniołów..
Zgasić ogień cierpienia...
Wyciągnąć z piersi sztylet złych wspomnień...
Nabrać sił... Zacząć wierzyć... W świat...
Że jeszcze jakąś przyszłość ma...

autor

Anima vilis...

Napisany: 2006-12-23 Dodano: 2006-12-23 20:26:08

Ten wiersz przeczytano 670 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Obojętny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie