Pokuszenie
Nie bój się, dłoń twą czule ucałuję
i poprowadzę gdzie łąki ukwiecone,
tam gdzie marzenia pozbierałem twoje
i dni szeptane, twego szczęścia zwoje.
Chodź ze mną tam, gdzie dróg dywany
gdzie bojaźń imię radości przybrała,
tu zatrzymałem uśmiech odebrany
i tu na zawsze radość twa została.
Przekrocz granice, sen już nie zaboli
ni słowa sznurem nie zacisną krtani,
ostatni oddech światu darowany
zbrata z wiecznością serca rytm
wstrzymany.
I oprowadzę po bezkresach wspomnień
tam gdzie kolory tęczą w tobie grały,
i juz nie wyrwie nikt cię z moich objęć
zapatrzę w oczy, które tyle dały.
autor
smutne oczy
Dodano: 2008-03-05 00:54:58
Ten wiersz przeczytano 525 razy
Oddanych głosów: 11
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Tak kusić potrafi tylko śmierć. Nie przekraczaj
granicy, powrotu już nie będzie. Z jej objęć nikt nie
potrafi wyrwać Twej duszy. Wielkie uczucia zawsze
pełne są bólu, przetrzymują jednak próby czasu. Zaufaj
sercu ono da odpowiedź. Ocean miłości nie wyparuje
jednej nocy, lata powstaje i wieków potrzeba aby
istnieć przestał. Nie daj się skusić.
Wiersz ten jednym pokuszeniem...
Oczy przestać czytać go nie chciały...
W nim słowa, jak róż czerwienie...
Co oczy moje pięknem łaskotały
zakochana kobieta która chce uszczęśliwić swojego
wybranka serca, kusi go swoją najlepszą stroną
charakteru: miłością, oddaniem, cierpliwością.
Mocne to muszą być uczucie i mocne objęcia.....:)
Trzymaj tak dalej, bo masz talent i pięknie
piszesz........... wiersz ma temperament i świetne
słownictwo......... Brawo...........
Przepiękny, romantyczny wiersz, pełen ucuć, czułości i
oddania-niesamowity. jakże odbiega od przeciętności ,
z duzym talentem napisany...