Pomnik

Raz kolejny w ten sam sposób,
nie wiem czy ten dzień nastanie,
gdy wyrwiemy się z chaosu,
nie życie, lecz przeżywanie...

Dzień w dzień pomniki kolejne
dla zbrodni, także dla winy,
"gdzie nasze triumfy nadziejne?"
tak zapytam, z nutką drwiny.

Zgwałciliśmy, to fundament,
zabiliśmy, podwaliny,
zdradziliśmy, by firmament
zakrył twór z kamiennej gliny.

Stoi posąg i co z tego,
że do stu innych podobny?
Grzech zbiorowy, w sednie jego
stos czyichś grzechów osobnych.

Każdy cegiełek do muru
więcej czy też mniej dołożył,
miast ołtarza, kurhan Królu
lud Twój właśnie Ci ułożył!

autor

Sigul

Dodano: 2006-08-30 10:05:21

Ten wiersz przeczytano 508 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie