Pomyłka

Bo najłatwiej kogoś zranić
i świadomie zadać ból
nierozerwalna nić nas dzieli
gdyż łączyć przestała już

Ty - udajesz że mnie nie znasz
i tak lubisz oglądać jak płaczę..
Ja natomiast czuję się bezsilna
jak kukiełka, w żałosnym teatrze

I przy tym mówisz o miłości..
lecz sam pewnie nie wiesz co to jest
ja przestałam wierzyć pustym twarzom
wiem że i tak nic nigdy nie zmieni się..

Mam dość sztucznych słów
zamkniętych w porcelanowych ustach
i chociaż chcę mnieć wciąż nadzieje
wewnątrz mnie jest tylko pustka...

W ciszy tylko zaciskam pięści..
i po raz kolejny podnoszę się z ziemi
dramatycznym gestem wskazuje niebo
Bóg zsyłając mnie tutaj się mylił..

autor

Angel-in-dark

Napisany: 2007-01-30 Dodano: 2007-01-30 16:03:42

Ten wiersz przeczytano 484 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie