poranne w oczy

przez pryzmat muszych trupów

zagłaskanych na szybie

zeszłej niepięknej jesieni

odbarwiasz stiuk nad wezgłowiem

(czyj to był pomysł)

w barwę niezamierzoną

extra-ultra-maryna



nie obiecuj cud niedzieli

nad spuszczonym stawem

potem w lesie jeszcze

niezielonym drzewem

a może być i vice versa



delikatnie przekulaj dzień

między do wczoraj stawianymi

kabałami samotnych uśmiechów



niczego sobie



nie rozpieprzyć

autor

z nick-ąd

Napisany: 2008-04-05 Dodano: 2008-04-06 11:12:41

Ten wiersz przeczytano 716 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie