POSMUTNIAŁO MI ŻYCIE
Posmutniało mi życie jak jesień
wokół grząsko i pusto i mokro
krzykiem serca niepokój się niesie
w mgłą zasnuty przyciasny widnokrąg.
Szare myśli jak liście spadają
na zagony wyświechtanych zwrotów,
i się kurczą jak płochliwy zając
nieporadne, niezdolne do lotu.
Komentarze (53)
Piękny i smutny wiersz zarazem.
Miłego wieczoru życzę, Aniu.
Posmutniałam razem z Tobą, bo tak pieknie to
wyraziłaś.
Czytam z duzym podobaniem, acz klimat smutnawy. Piekne
strofy.
Pozdrawiam serdecznie :)
ęh...bywają i takie smutne dni...Ty Aniu nawet smutek
potrafisz pięknie wyrazić...pozdrawiam :)
przydało by się trochę promieni optymizmu i powiew
świeżego dobrego humoru:)
Już brak mi przymiotników. Wspaniały. :)
bardzo mi się podoba wiersz
cudo:)
Ładny rytm :)
"szare myśli" krążą po głowie nie tylko piękną
jesienią, wyrzucam je najszybciej jak mogę; bardzo
ładny wiersz;
Jesień bywa wesoła kolorami, jutro będzie lepiej.
Pozdrawiam nadzieją.
Czytając Twój wiersz Aniu można i w smutku dojrzeć
piękno bo wyrażasz je sercem.Pozdrawiam.
Nie smutaj Aniu :)
Aniu, bardzo przypadł mi do serca Twój wiersz?
Uwielbiam jesień nawet taką, jaką przedstawiasz w
swoim wierszu;)
A tytuł jest adekwatny do mojego życia, które bardzo
się zmieniło po śmierci syna ojjjjjj posmutniało moje
życie…
Pozdrawiam bardzo serdecznie i uśmiech ślę:)
Nie bądź smutna Aniu zacznij myśleć pozytywnie to
przynosi super efekty.Jesienią też jest pięknie.
Pozdrawiam i posyłam Ci pozytywną energię .