POSMUTNIAŁO MI ŻYCIE
Posmutniało mi życie jak jesień
wokół grząsko i pusto i mokro
krzykiem serca niepokój się niesie
w mgłą zasnuty przyciasny widnokrąg.
Szare myśli jak liście spadają
na zagony wyświechtanych zwrotów,
i się kurczą jak płochliwy zając
nieporadne, niezdolne do lotu.
Komentarze (53)
wiem, że to smutny, ale bardzo piękny równocześnie
wiersz :-)
To tylko chwilowe Aniu - zobaczysz.
Jutro będzie lepszy dzień :))
Uściski dla Ciebie paaa
Aneczko,przebije się promień ciepła do snów zimnych i
ciemnych,rozświetli mrok i wyschnie grzęzawisko,bardzo
ładny wiersz,pozdrawiam:)
Kolejny śliczny wiersz ANNO
Pozdrawiam Serdecznie
Dla równowagi przed sobą...
Bardzo,bardzo.
" nic nie trwa wiecznie"- może taki kolokwializm coś
pomoże.
Uśmiechnij się, będzie lepiej.
Mam nadzieję, że to tylko chwilowy stan duszy,a wiersz
świetny.
z cienia zadumy wyjść trzeba...
(tak myślę)
+ Pozdrawiam :)
Anno - czyżby to po lekturze naszej antologii?
z przyjemnością czytam anno:)
A sio szare myśli:)
Miłego;)
Ładnie o szarości... pozdrawiam :)
P.S
No i punkt stawiam.
Rozchmurz się.
Witaj,
z podziwem przyjęte.
Świetnie zapisany komentarz.
Jeszcze świetniej ten wiersz.
Pozdrawiam mile zdrowia życzę.