Pośród tłumu.

KAŻDY CZŁOWIEK JEST CZĘŚCIĄ TŁUMU… ALE NIE KAŻDY W NIEGO SIĘ ANGAŻUJE…

Otwieram oczy,
Budząc się podnoszę powieki.
Rozpoczynam nowy dzień,
Kolejną przygodę w życiu.

Woda twarz mą moczy.
Ciało niszczą leki.
Dusza snuje się jak cień.
Staram się znaleźć sens w byciu.

Po ulicy tłum już kroczy,
Płyną jak woda rzeki.
Ja stanowię ich rdzeń,
Marzę o ukryciu.

Stoję sama.
Niekochana.
Jestem pośród nich.
Przytłacza mnie wzrok ich.

Każde spojrzenie,
Jak nóż wbity w serce.
Sprowadź ukojenie,
Będę wdzięczna wielce.

Po chwili już mnie nie widzą.
Teraz, z kogo innego szydzą.
Ja zostaje zapomniana.
Nieważna i rozpychana.

I stoję tak sama,
Pośród tłumu.
Stoję sama-niekochana,
Umarłam-już nie słyszę szumu.



by Dżoana

dla kogoś kto nie potrafi sie odnależć w tłumie...

autor

asiakrosno88

Napisany: 2006-10-11 Dodano: 2006-10-16 14:55:16

Ten wiersz przeczytano 379 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie