potargane trwanie
jesteś wśród ludzi
a samotna jak dzika grusza
w polu
stoisz nieruchoma
zamarłaś
zwątpiłaś
a jeszcze wczoraj
kochałaś
wierzyłaś
półcień zmierzchu
zamknął ci oczy
promień wypalił spojrzenie
i zgasły
odtrącone złą ręką
w ciszy je zamknij
ucisz duszę
potarganą
nieznośną udręką
ktoś zranił ci serce
nóż tępy
wbił podstępnie i skrycie
gdy będą ci chcieli
go wyjąć
nie pozwól
bo wraz z krwią
wypłynie samotne
ale jednak życie ...
autor
smutna2013
Dodano: 2015-04-17 12:40:12
Ten wiersz przeczytano 862 razy
Oddanych głosów: 18
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (20)
Wierność własnemu życiu nie polega na samotności". +
Pozdrawiam serdecznie (:-)}
głowa w górę
przecież wiosna
niech zawita
myśl radosna...
pozdrawiam pięknie:)
Z życia wzięte. Warto byłoby coś z tą samotnością
zrobić. Może prościej byłoby wyjść do ludzi? Bardzo
dobry wiersz. Miłego dnia smutna :)
piękny życiowy i smutny przekaz...z samego czytania
pojawia się ból:) pozdrawiam Alu
życiowo i boleśnie,cóż bywa,iż ktoś nas mocno zrani,w
wśród ludzi czujemy się samotni,ale mimo wszystko
poranieni żyjemy,zawsze jest jeszcze nadzieja na
lepsze jutro,zatem życie jest cenne,nawet jeśli nie
takie jakim chcemy by ono było.
Pozdrawiam Alicjo serdecznie.
Bardzo ciężko wrócić do życia,jeśli ktoś zrani
serce.Przepiękna smutna refleksja.Pozdrawiam
serdecznie:)
wspaniała chociaż w treści smutna historyjka.Życia nie
można cofnąć dlatego trzeba chronić je.Pozdrawiam.
już tytuł zatrzymuję a treść pobudza do refleksji
pozdrawiam
Ładna refleksja. Jak cenne jest każde życie.
Pozdrawiam Alicjo
:)
dziękuję krzemaneczko !! twoje uwagi zawsze biore do
serca i poprawiam .pozdrawiam ciepło
Podoba mi się tak zobrazowana
zraniona osoba.
Czytam sobie "w polu" zamiast
"na pustym polu".
Gdyby wiersz był mój zamiast
"nie pozwól
nie zatamują potoku krwi
bo wraz z nią wypłynie
samotne
ale jednak życie ..."
napisałabym
"nie pozwól
bo wraz z krwią
wypłynie samotne
ale jednak życie."
Wiadomo, że to jedynie czytelnicza sugestia, a nie
opinia eksperta.
Miłego dnia.
Gdyby to było możliwe powyrzucałabym wszystkie tępe
noże aby już nigdy nie raniły. Złym dłoniom dałabym po
łapach a nad drzwiami serca wywiesiłabym tabliczkę:
złym ludziom wstęp wzbroniony pod groźba utraty życia.
Wiersz napisany z ogromna dawka smutku. Pozdrawiam
Autorkę życząc słońca na prywatnym niebie.
Smutny ...
Bardzo smutno przytulam pozdrawiam