Prawda o mnie?
nikt mnie nie kocha łka coś szalenie
lecz nie naciskaj że ja się zmienię
jestem z żelaza choć taka słaba
na górze stoi zatknięta flaga
czy ona biała piracka może
żaden nie dotarł kto po kolorze
by rozszyfrował odcień nagości
smutnej przepaści lub bezbronności
snuje domysły kto chce mnie poznać
szybko pokonać złamać wydostać
powiem ci jedno chciałabym przeżyć
uwierz więc we mnie pozwól uwierzyć
autor
judyta1
Dodano: 2010-12-01 10:59:31
Ten wiersz przeczytano 682 razy
Oddanych głosów: 15
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (13)
Tak z miłością wszystko jest łatwiejsze, obyś zawsze
była kochaną i kochała tego Ci życzę. Dziękuję i z
serca pozdrawiam :)
jesli jest wiara
napewno bedzie i sukces
Wiersz taki kobiecy mhmmmm delikatny i dążący do
uczucia ...Pozdrawiam :)
Myślę akurat odwrotnie, że ktoś Cię kocha i chciałby
przeżyć jak byś w swą miłość chciała uwierzyć.
Przecież nie jesteś z żelaza dama, skoro tak wierszem
kusisz "Adama". Ciekawie.
powiem tylko krotko: cudnie!
przeczytałam Twój wiersz kilkakrotnie i za każdym
razem, zwróciłam uwagę na co innego, ciekawie napisany
:-)
bardzo melodyjnie
Najpierw są chęci,później jest i wiara,ale co
dalej...?Odwagi!
Wiersz bardzo wymowny o osobistych odczuciach
dotyczących miłości. W ciekawy sposób pokazujesz to co
w Tobie jak i swoje pragnienie. Podoba mi się treść
tego wiersza, przeżyć to znaczy kochać i być kochaną.
Życzę tego. Pozdrawiam:)
bardzo osobisty wiersz otwierasz dusze...
Dziękuję Eurydyko za radę!Jak widzisz skorzystałam z
niej:)
Każdy człowiek ma swoją prawdę o sobie i nikt nie jest
w stanie jej zmienić, ani pokonać. Żeby wiersz nie był
skoczny, napisałabym go jednak jako
dziesięciozgłoskowiec, bo to poważny temat.
Pozdrawiam.
ciekawy obraz osobowości,może trochę znajomy..wszystko
się miesza zmierzając jednego, do wiary..