Proszę traktować mnie z powagą

Proszę traktować mnie z powagą,
Chociaż wyglądam na idiotę.
Uwielbiam prawdę, nawet nagą,
Ubranie może być kłopotem.

Gubię się w życia zawiłościach,
Paragrafami wymiotuję.
Wolę we własnych zginąć włościach,
Nostalgię doń dosadnie czuję.

Proszę z uczuciem mnie podchodzić,
Bowiem w miłości mam doznania.
Wszystko, co inne może szkodzić,
A ja nie jestem typem drania.

Gubię kochanki zapalczywe,
Wierzę w uczucia rozpalenie.
Bo serce mam nadzwyczaj tkliwe,
Nostalgia budzi we mnie drżenie.

Proszę zostawić mnie w spokoju,
Nie potrzebuję słów litości.
Jak wpadłem to, i wyjdę z gnoju,
Lecz nie okażę żadnej złości.

Gubić wrażenia, już zaleta,
Za nami świat podążać może.
Fajna to może być kobieta,
Z nostalgią bywa zawsze gorzej.

autor

Grand

Napisany: 2015-06-05 Dodano: 2015-06-06 09:49:26

Ten wiersz przeczytano 494 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie