Przedwiośnie
Radość frunęła wprost pod niebo
z porannym świtu świergoleniem.
Promień złocistą nitkę wetknął
w pukiel firany. Lekko przebiegł
wzdłuż szaroburej sukni niwy.
Kilka cekinów wpiął w oczary,
Przebiśniegowi pąk rozchylił.
Zegar przedwiośnia życie chwali.
Kot intonuje Cis mruczando,
wróbel mu w takt się ostro wćwirza.
Zielone nuty ciepło gwarzą.
Natura wraca znów do życia.
Komentarze (19)
Chwalisz życie należycie
Piękny ,rozmarzony wiersz.Niech wraca już
wiosna.Pozdrawiam serdecznie:)
Wraca, wraca :o)
Jak cudnie :o)
Uroczy obraz przedwiośnia
w rozmarzonym wierszu.
Udanego wieczoru Magdo:}
Bardzo radośnie i wiosennie :)
Pozdrawiam.
Pięknie, ale Cis, przez duże C. Pozdrawiam :)
Ładnie zobrazowane przedwiośnie. Zastanawiam się, czy
nie lepiej od
"Radość sfrunęła wprost pod niebo" brzmiałoby
"Radość frunęła wprost pod niebo"
lub
"Radość uniosła się pod niebo"
bo czasownik "sfrunęła" msz oznacza kierunek przeciwny
(z góry na dół).
Lepiej mi się czyta
"wzdłuż szaroburej jeszcze niwy." od
"wzdłuż szaroburej sukni niwy."
Wiadomo, że to sugestie czytelniczki, a nie eksperta.
Miłego wieczoru:)
Radosny wiersz, wiosenny
Wiosna budzi się do życia
pięknymi i soczystymi kolorami..
Miłego popołudnia:)
Przyroda pokazuje swe wdzięki. Śliczny ten twój
wiersz :)
Śliczny przedwiosenny wiersz!
Pozdrawiam :)
Smakowity Twój wiersz, Madziu :)
i tematycznie i coś mi mówi,że warsztatowo też:)
pozdrawiam:)
już pachnie wiosna:)
Radosny wiersz wiosenny
aż chce się już tej wiosny:)
Rozanielony czytam Twoje wiersze. Tak pisać jest
prawdziwą umiejętnością.