Przeznaczenie
Pozwólmy dwóm sercom dorastać w
młodości,
By mogły snuć plany o wspólnej
przyszłości.
Choćby w strugach płaczu tonęły ich
lica,
Na opoce ich uczuć powstanie kaplica.
Na jej to ołtarzach zapalą płomienie,
By ślubując wierność w małżonków się
zmienić.
I odtąd na zawsze mocnym spięci węzłem,
Ona będzie mu żoną, a on dla niej mężem.
Wspólnie poszybują w nieznane
przestrzenie.
Że tak stać się musi mówi przeznaczenie.
Dopełnieniem szczęścia będą małe
dziatki,
Które świat przesłonią dla ojca i matki.
Kotwica wrzucona do ziemskiej przystani,
Na długo im będzie wyznaczać mieszkanie.
Aż dzieci wyfruną jako ptaki z gniazda,
By szukać gdzie świeci najjaśniejsza
gwiazda.
Gdy zdobyta wiedza otworzy przestrzenie,
Będą w nich zapuszczać własne swe
korzenie
Przysporzą rodzicom splendoru i chwały,
Wykazując wszystkim, że świat jest
wspaniały.
jarmolstan
Komentarze (16)
Tak...opisałaś w bardzo mądrych słowach koleje
życia.Wiersz bardzo dobry, moim zdaniem
Bardzo mi się podoba i temat i wykonanie. Gratuluję.
Dobrze napisane. Mądry i bardzo życiowy wiersz. Podoba
mi się.
Bardzo ładny wiersz. Idealny jako życzenia w dniu
ślubu
Wspaniały wiersz i dobra lektura dla mlodych par... i
nie tylko dla nich
Doskonała nauka płynie z tych słów ujęte w ładne rymy.
Mądry wiersz.
Bardzo fajny wiersz,a przeleciałeś w nim całe jedno
pokolenie,nie odbiega ani troszeczkę od naszych
życiowych dróg-dobrze zakotwiczyłeś..powodzenia
Jak dzieci przysporza splendoru i chwaly to czuj sie
wielki a nie maly...pozdrawiam
Opisałaś historię życia, o której w skrytości marzymy.
Jednak, moim zdaniem, gdyby to się spełniło wcale nie
czułabym się mała, wręcz przeciwnie - wielka i wtedy
zakończenie mogłoby być takie "Poczujesz wtedy, że
jesteś wspaniały":)))
Powiedziałabym raczej , że poczujesz jaki jesteś
wielki...co by nie mówić...masz w tym swój
udział...Wiersz z dużym wydźwiękiem głębi.
jak zawsze ciekawy...i jaka duma dla rodzicow!! +++
W każdego człowieka życiu przeznaczenie to jego
karma.Autor wierszem sprawnie opisał takie
przeznaczenie, nadając wierszowi odpowiednia formę i
treść, gdzie rozpoczęcie, rozwinięcie i zakończenie
tematu tworzy całość dwunastozgłoskowca.
Tylko wielkie doświadczenie życiowe pozwala pisać tak
wielkie slowa, a jeszcze gdy poprawność jest duża
wychodzi dzieło jak powyżej.Brawo.
Zgadzam się zupełnie ze skautem ,a wiersz naprawdę
skłania do myslenia.
Ciekawe poprowadze nie tematu.Oby te pociechy
przynosiły zaszczyty, nie zawsze tak bywa,.