Przyjaciółko moja
zgubiłaś sie gdzieś wczoraj
w jesiennym tańcu liści
świat smutny jest bez ciebie
wracaj rydwanem złocistym
w dzień smutny załzawiony
otworzysz szczęścia wrota
wiary miłości nauczysz
łaskawsze będą noce
ze srebrnych marzeń rankiem
skrzydła dasz mym ramionom
kolejnym wschodem słońca
będę znów zachwycona
autor
karmarg
Dodano: 2017-11-04 15:57:24
Ten wiersz przeczytano 1873 razy
Oddanych głosów: 68
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (66)
Witaj:)
Myślę,że nadzieja jest w każdym z nas i dzięki niej
także egzystujemy:)
Pozdrawiam:)
Bardzo ładnie oddałaś tęsknotę za przyjaciółką, z
którą los Cię rozłączył.
Pozdrawiam serdecznie :)
Piękna nostalgia:)
Niech wraca jak najszybciej, bo jak to tak bez
skrzydeł ;)
Pozdrawiam z podobaniem :)
Jest nadxiejs...pięknym westchnieniem
eołsna...pozdrawiam serdecznie
Ja już jestem zachwycony...pięknie, refleksyjnie+:)
pozdrawiam Marianno
Witaj i niech nigdy nie opuszcza nadzieja, bo dzieki
niej wszystko nabiera sensu i nadaje barw zyciu. Moc
serdecznosci.
z czułościa oddana tęsknota..pozdrawiam
Zawsze patrzymy z nadzieją ona nam daje motywacje do
życia Ładny wierszyk Pozdrawiam Marianko
Refleksyjnie i z nutką żalu.
pozdrawiam ciepło:)
ze słonecznym porankiem w jasności dnia i myśli -
powróci - pozdrawiam :)
... kolejnym wschodem słońca..
cieszmy się każdym, bo nie wiemy ile przed nami....
pozdrawiam serdecznie:)
Nadzieja na szczęście chyba nigdy nie umiera. Zostaje
z nami do ostatnich chwil życia. Od nas głównie zależy
czy będziemy chcieli i potrafili ją wspomagać.
Ale obserwując Ciebie wiem, że ma się doskonale...
Bardzo, bardzo fajny wiersz.
Pozdrawiam. Miłego wieczoru...
Ladnie, Marianko, a przyjaciolka wroci, napewno.
Pozdrawiam:)
odeszła tylko na chwilę - przybędzie
serdeczności:)