Przyjdź Aniele Zbawienia...

Smutne oczy, płomień przestrachu,
Twarz zmieniona grymasem cierpienia -
Zamknięte w szklanej kopule
Życie...

Nie widzi, nie słyszy...
Rozbawione iskry światła
Tańczą w bladym wzroku
Skazańca...

Jednym podmuchem chłodu
Zabił świat
Białego motyla subtelnej duszy
Niczym szarą ćmę...

Istnienie?
Bezimienna wegetacja ciała,
Fikcyjny świat irracjonalności
I ten niemy krzyk:
"-Przyjdź Aniele Zbawienia!..."

autor

zmijkaa

Dodano: 2004-06-05 12:09:23

Ten wiersz przeczytano 408 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie