Rebel

Gdybym mógł zrozumieć Boga.
Gdybym mógł zapytać.Czemuś mi to zrobił?
Na ile jeszcze starczy żyletek,
zanim stępią się na serca powłoce.Czarnym kamieniu.
Niektóre dzieci rodzą się martwe.Płaczą po cichu.
Lecz nie widzi nikt.Oto moje życie.
Podnoszę topór na światło.Zamknięte oczy, by nie widzieć drogi,
Bolą łzy uwięzione pod powieką.Ale nie warto już głaskać ich wolnością.
Nie wiem, jak zawrócić, do czasu, gdy zabijała mnie każda minuta,
trwania w celi swych niewypowiedzianych bólów.Gdy nikt nie chciał słuchać.
Biorę na tapetę wszystko dookoła.
Niszczę rzeczywistość jakąś zemstą.Martwy noworodek.
W ciele dorosłości, w otoczeniu zbawienia.
Tyle darów u stóp.A ja wciąż umieram.
Stoję obok ciebie Krzysiu.Nie płacz pięcioletni chłopcze.
Krew przestanie w końcu lecieć.Dorośniesz.Uciekniesz od wspomnień.
Ja już nie mam szans, ale Ty, może tobie się uda.
Oszukamy los, gdy dogonisz mnie.Bym zrozumiał.
Odejdę już, nie chcę patrzeć na wspomnienie.
Znam Twą przyszłość.To nie skończy się.Kiedyś staniesz się Rebelem.
Nie mam nic dla ciebie, oprócz zapewnienia,
że zaraz zatamujesz krew.Zamkniesz się w swym świecie.
Potem nikt już nie zrozumie cię.Już długo sam zostaniesz.
Przykro mi.Jestem tobą.Po latach.W ciągłym umieraniu.
Ale kiedy spotkam Boga, wezmę go na przesłuchanie.
I wrócę do ciebie, by powiedzieć ci, za co to skaranie.
Wrócę po ciebie!Nie zostawię Cię samego.
Tylko nie wiem kiedy.Walczę o siebie w czasie teraźniejszym.
Nie płacz już, błagam!Nie chcę znów tego przeżywać.
Może powieje wiatr jakiś magiczny.Zapomnę, co było.
Chciałbym na nowo, lecz nie oszukujmy się.
To się stało.Nie ucieknę za daleko.Nie wiem dokąd biec.
Rebel.Karykatura mojej osobowości.
Ale nie mówicie nikomu.Nie chcę uwierzyć, że jestem chory.

autor

rebel

Napisany: 2010-02-19 Dodano: 2010-02-19 14:39:35

Ten wiersz przeczytano 397 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie