ROMEO I JULIA

...miłosna historia tak dobrze znana...

U progu Werony Julia stała,
tak piękną przyszłość przed sobą miała,
utkaną z welonu skromnych marzeń,
lecz inna była kolej wydarzeń,

Bo gdy Montecchich i Capulettich
zwaśnione rody dwa się spotkały,
tak wiele rzeczy już nieistotnych,
do powiedzenia dla siebie miały,

Na próżno stała na tym balkonie,
na próżno w płaczu splatała dłonie,
bo jej Romeo, luby, kochany,
nie takie miał w marzeniach plany,

Miłość na oślep cel swój obrała,
kochanków dwoje mając na względzie,
o pochodzenie nie zapytała,
i mroczną śmiercią napiętnowała ,

Miłość ta w sercach innych trwać będzie,
ponadczasowa i rozświetlona,
wbrew wszelkim podziałom tlić się będzie,
nieskazitelna i niewzruszona,

Niczym ostoja wszelkiej miłości,
która tragedią jest naznaczona,
w cichych szeptach kochanków zagości,
i na cmentarzu więcej nie skona,

Scen balkonowych także nie odda,
żadna miłosna to tajemnica,
bo dziś już takiej miłości nie ma,
mimo to każdy nią się zachwyca,

I w głębi serca, wciąż o niej marzy
skrywanej między tymi strofami,
wiedząc, co los kochankom nadarzy,
piękne myśli splata z marzeniami.

autor

Klasyczna

Napisany: 2008-02-18 Dodano: 2008-02-18 10:24:00

Ten wiersz przeczytano 437 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie