Roztargnienie
Z resztek snu stworzyłem poemat
bo może czas wzgardził latami
ze smutku utkałem zasłony
porwane jak życie miejscami
schowałem słowa do szafy
niemądry gubiąc się w tłumie
samotność drżała na wietrze
mówiła że mnie rozumie
rozgniotłem marzenia na miazgę
dla świata za głupie za biedne
a dłonie uparte i ciche
nikomu już nie są potrzebne
autor
m13m1
Dodano: 2013-08-03 02:24:28
Ten wiersz przeczytano 849 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
a może to nie tylko roztargnienie ?
smutny ale prawdziwy
Ładne metafory. Wiersz przesiąknięty smutkiem.
Pozdrawiam
Smutny wiersz...Pozdrawiam:)
Dobrze napisany, smutny wiersz o rezygnacji, braku
wiary, samotności.
Powiało smutkiem. Miłego dnia.
Nie rozumiem jak drugi wers ma sie do pozostalych
trzech w pierwszej zwrotce ? /
Reszta ujela / reszta dobrze poprowadzona :)
pozdrawiam