I rzekł Pan. I odpowiedział mu...

I rzekł Pan do Człowieka: Oto daję Ci ziemię i wszystko co na niej, dla Ciebie,
byś pokochał i pielęgnował. Byś tworzył piękno, a innym pomagał niestrudzenie.
I oto Serce i Dusza. Oto zdolność myślenia,
ręce do pracy i mózg. By dar owocował miłością bezkresną.
Oddaję Ci wszystko. Całego siebie.
Ty tylko doceń. Ty władaj tak, by było jeszcze lepiej.
I rzekł Człowiek do Pana: Pocałuj mnie w dupę!
I począł niszczyć i walczyć, z każdym kto przed jego obliczem.
I wojny i głód i wyzysk i nienawiść.
Spłynęły rzeki krwi. Człowiek przyodział się w królewskie szaty.
I włada ziemią i wszystkim co na niej.
Płoną lasy i wody zatrute postępem cywilizacji.
Zwierzęta boją się wyjść z lasów. A te co wyszły, zaprawdę nie mają praw danych od Pana,
bo Człowiek wyrzekł się słów jego. Pomyślał, że On najwyższą, jedyną słuszną rasą.

I zgnębił świat cały, swym berłem władania,
i wypuścił psy rozjuszone, by szczuć siostry i braci.
Postawił świątynie fałszywe, spisał Księgi Natchnionych,
by stłamsić wolę i rozum, tych, co dosięgnąć pięścią nie może.

I rozeszła się wieść, że Człowiek rozmawiał z Bogiem,
że w jego to imię wszelakie grabieże i wojny z niewiernym motłochem.
I czczą bożków wykutych w skale, malowanych i rzeźbionych z soczystego drzewa,
i wszelakich obrazem ujawnionych i słowem cytowanych w pacierzach.
I nie używają rozumu, bo szybciej i skuteczniej jest po prostu pójść za ziemskim Prorokiem,
co trzyma za mordę, nadając sens bytu, tym, co nie potrafią własnej znaleźć drogi.

I poprosił raz jeszcze, zapłakany Pan. Błagał Człowieka, by przestał nienawidzić i zabijać,
i usłyszał odpowiedź.
"Już Powiedziałem! Sp.....gnido!"

autor

rebel

Napisany: 2010-09-21 Dodano: 2010-09-21 12:30:13

Ten wiersz przeczytano 511 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie