Sąd Ostateczny

Gdy ciemnośc stopi się z jasnością
gdy rozstąpią sie Niebiosa
a z pomiędzy Ziemi będą buchać płomienie
nadejdzie koniec będący początkiem

Poleje się krew
w uszach zadudni głuchy śpiew
nie jeden odda swój ostatni w życiu dech
by przebłagadz za popełniony grzech

Nie jeden nie kilku
lecz całe masy zacisną zęby
by przygotowac się na ból
który jeszcze bardziej trapi niż komarów rój

Kto był sprawiedliwy dobry
nie czynił zła
zazna łaski
a na jego powieki upojony spadnie sen

Ci co żyli bezkarnie
jak dzikie zwierzęta
spijali z koryta krew
odczuwać wieczne udręki będą

Ich ciała wbijane
na podpalane pale
a oczom im ukazywane
straszliwe obrazy

Powracajacy koszmar stanie sie rzeczywistą rzeznią
a gdy ich zatwardziałe serca płonąć będa w Piekle to uradowani pierwsi zaznaja wolnosci i staną sie mieszkańcami Królestwa Bożego

autor

Limona

Dodano: 2004-10-18 17:05:17

Ten wiersz przeczytano 626 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie