Samotność...
Nad ranem, tuż o świcie
wymknęła się cichutko
by
brodząc boso w trawie
spowiadać niezabudkom
na
skraju zagajnika
przysiadła zadumana
i
wianek z własnych smutków
splatała na kolanach
miast mówić, wciąż słuchała
jak
dzień się ze snu budzi
wiatr ucichł, a w oddali
skowronek tęsknie nucił
słuchała i patrzyła
w
zachwycie oniemiała
i
tylko łzy tęsknoty
ukradkiem ocierała
i
nagle przerwał spektakl
ryk
nadchodzącej burzy
wróciła więc z pospiechem
w
samotność…pośród ludzi.
Komentarze (20)
prawdziwa samotność "bez dwóch zdań" codzienny
spektakl każdego ...
Smutny i ciężki temat, ubrany w słowa, które sprawiają
chociażby pozorne wrażenie lekkości. Wiersz bardzo
dobrze się czyta, jednym tchem, jest bardzo klarowny.
I czemuż burza jej porwać nie chciała?
Niech by w przestworza powirowała mieli by ludzie
zawsze towarzystwo - ot i wszystko.
byc posrod tylu ludzie a jakze samemu zarazem
wszystkie zale i smutki przyrodzie przedstawisz bo ona
cierpliwa wyslucha i zrozumi bardzo dobry wiersz
"i nawet kiedy będę sam nie zmienię sie, to nie mój
świat" Rewelacja.
samotność nie zazna ten kto nie zyję w jej
towarzystwie....dobrym piórem napisany.....
tematyka wiersza - trudna ... wykonanie - lekkie,
pióro kierowane sercem :)
Samotność łączy ludzi, których zbiorowisko rozdziela,
jest przeznaczeniem wybitnych umysłów...Jest potrzebna
...
Wiersz lekki i niesamowicie ciepły. Znakomicie oddaje
nastrój. doskonale się go czyta i co ważne posiada
głęboki morał...
Samotnosc posrod ludzi - to prawdziwie trudne uczucie,
a jakze powszechne! Smiem powiedziec, ze polowa to
ludzie samotni. Wielu jest tutaj miedzy nami. Uciekamy
do poezji, do pieknego slowa i wolania naszych serc,
aby zabic samotnosc. Wiersz przemawia.
Drzewom, ptakom, kwiatom... możemy opowiedzieć
wszystko bez słów - zrozumieją. Przed ludźmi trzymamy
nasze smutki w ukryciu - mogą nie zrozumieć. Dlatego
ta samotność...
Piękny wiersz.
Przyroda potrafi zachwycic. Warto to docenic i uciekac
o poranku od samotnosci do niej wlasnie... Ladnie
napisane. Czuje sie prawdziwe emocje.
Przytulam Cię cieplutko... Takie poruszające słowa. /
I to, co wysłuchała, /
do serca przytuliła/
zakwitło słowem w wierszu/
nutką swą rozczuliło./
Gdy jeszcze raz się wymknie, /
by stąpać w trawie boso/
niech spojrzy na promienie/
ile radości niosą…/
Czasami ludzi mogą /
tak zranić, dopiec srodze/
i wcale mnie nie dziwi/
że ustępujesz w drodze…/
Ten ciepły powiew wiatru, /
łagodność kroków świty/
może rozjaśnić oczy/
wtulić się mocą zachwytu./
Bardzo ładne ujęcie tego co wprawdzie każdy w życiu
przeżywa w pewien sposób-tej..samotności, wiersz na
poziomie, podoba mi sie:-)
Najgorsza jest samotność pośród ludzi.... i
najczęściej spotykana niestety....... dlaczego?