O samotnych sercach

rojąc na jawie w noc ze snu odartą
słuch wytężając na niemy krzyk ciszy
zagłusza spokój jak w ciemności światło
rytmiczny stukot skołatanych myśli

próbuję zamknąć cały żal i pustkę
w tych paru słowach skleconych naprędce
tylko rzec mogę pocieszenie krótkie
że nikt sam nie jest
że takich serc więcej

drżące czerwienią jak widmo galaktyk
pulsuje smutkiem tęsknych dżwięków echo
z nadziei żródła bicie serc samotnych
krótki zgrzyt
cisza
czyjeś serce pękło

autor

bjedrysz

Dodano: 2012-01-08 21:56:20

Ten wiersz przeczytano 521 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie