skłębione słowa
walczą o miejsce w arce
wybierając po dwa z każdego gatunku
skazuję na zagładę
te nic nie warte wyświechtane i puste
czy tak czuł się Noe
w sercu kołyszę uśpione myśli
czekają
aby poszybować białym gołębiem
w poszukiwaniu lądu
na którym zbudują gniazda
autor
Donna
Dodano: 2016-07-23 16:05:35
Ten wiersz przeczytano 1128 razy
Oddanych głosów: 33
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (36)
Ladna, ciekawa refleksja, jak i wiersz caly.:)
Pozdrawiam Danusiu.:)
ale jakże rzeczywiste
pozdrawiam
bardzo dobry refleksyjny przekaz... oraz ciekawe
metafory :-)
pozdrawiam
ładnie i mądrze napisane
pozdrawiam :)
Bardzo na TAK te "skłębione słowa", pozdrawiam
demono:)
Milutkiej niedzieli-:)
Nietuzinkowe myśli.
Pozdrawiam
Oczywista - punkt zostawiam.
Witaj,
dziękuję za komentarz po "Zamyślenia".
Twoją arkę znajduję bardzo interesującą.
W domyśle/moim?/ myśli to też takie zwierzaki...
Serdecznie pozdrawiam.
Miłej niedzieli.
ten wiersz czytałam już kilka razy... za każdym razem
o czymś innym sobie myślałam... i o to chodzi.
męka tworzenia, kto jej nie zna?
ładne metafory i pointa
pozdrawiam:)
ładne metafory i pointa
pozdrawiam:)
Dziękuję wszystkim gościom za czytanie i komentarze.
Serdeczności.
Danusiu bardzo piekne metafory i wiersz
Bardzo na TAK
Pozdrawiam pogodnie :)
wiersz bardzo , bardzo ok.