Słowa

Słowa jak trzy kamienie rzucone w studnię.

Nawet wiatr z moich włosów
nie schwyci ich w locie,
nie potarga im sylab.

Jestem uchem,
które dosłyszeć nie może
drżenia głosu Twego.

Czyżby kamień ciśnięty w studnię
nie był kamieniem?
Czy to studnia, w której się przeglądam
wyschła z zapomnienia?

Trzy słowa, już o sześć za dużo.

Zamykasz w dłoniach twarz,
a łzy płyną pomiędzy palcami,
jak słone rzeki w wyschniętych korytach.

Oczyszczona przepraszam.
Ukorzony wybaczasz.

Znów kwitną fiołki na śniegu.

autor

Lira

Napisany: 2007-03-09 Dodano: 2007-03-09 19:28:41

Ten wiersz przeczytano 543 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie