Śmiertelne życzenie

Delikatnymi stopkami, po malutkich schodkach,
jedna po drugiej idą gwiazdki na powłokę nieba,
nic więcej im do szczęścia nie potrzeba.
Każda dla kogoś świecić będzie, a ich blask zabłyśnie w każdym zakątku świata,
na długie ich istnienia lata.
Dopiero gdy wieczór nastaje i patrzę na niebo,
w szeregu gwiazd ku szczęściu idących brakuje gwiazdki, Gwiazdeczki,
tej co smak życia dopiero poznaje, problemów się nie wyrzeka,
lecz nie chce poznać prawdziwego oblicza człowieka.
Już pełna noc, a Jej tam nie ma, ktoś chce mieć dla siebie jedną z nich,
do życzeń spełnienia.
Widzę jak spada, szuka schronienia, wpada w me ramiona,
już bliska śmierci, nikt nie dał Jej wskazówek jak anulować życzenia.
Trzymam ją mocno i próbuję wysłuchać Jej ostatnie słowa-
Ona na śmierć jeszcze nie jest gotowa.
Mówi tak cicho, że ledwie Ją słyszę,
a Ona tylko prosi o ciszę.
I choć każdy zapewniał, że dobrze będzie,
ja jednak obawiam się, iż niebo nie znajdzie się wszędzie.
Tymczasem każde dziecko na ziemi widząc Jej upokorzenie wymyśla kolejne życzenie,
ale i to ma swoje blaski i cienie.
Z każdą następną zachcianką Jej światło przygasa,
a dzieci sprawy sobie nie zdają jak wiele głębokich ran zadają.
Jeśli zgaśnie, oznaczać to będzie, że umarła.
I jakże puste niebo będzie, gdy choć jednej z nich zabraknie,
wszędzie…


a następnego dnia już pochówek na nią czeka,
nie będziemy przecież z gwiazdki robić bezlitosnego człowieka…

autor

monciaa.

Napisany: 2010-07-09 Dodano: 2010-07-09 15:55:27

Ten wiersz przeczytano 806 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Toniczny Klimat Melancholijny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie