Smutne i tragiczne... Proza.

Do kpiarza: bardzo mi przykro, że tak do tego podchodzisz... na punktach w ogóle mi nie zależy. Od tej tragedii jestem jak skamieniała i czuję w sercu ogromny ból, a Ty jeszcze mnie ranisz...

Kwietniowe, tragiczne, ponure popołudnie
niebo pokryte niskimi, ołowianymi chmurami
z których siąpi zimny deszcz, jakby niebiosa
płakały nad tym, co się stało. Wiatr gra żałobną
melodię w gałęziach świerków. Przez most nad przepaścią
dzielący dwa życia przeszło nagle kilkadziesiąt
osób z jednego świata do drugiego, z ziemskiego
brzasku poranka w bezchmurne dni wieczności.
Cały kraj pogrążony w rozpaczy, łzy nieprzerwanym
strumieniem płyną z milionów oczu, pytanie:
„dlaczego?” zostaje bez odpowiedzi.
Wieczny Odpoczynek racz im dać Panie
wszystkim tym, którzy dziś podążyli
w stronę światła…….


Tessa50
Bazyliszku, serca to Ty nie masz na pewno. Można kogoś lubić lub nie, ale tragedia tylu ludzi jest tragedią dla całego Narodu Polskiego, bo każdy z tych co odeszli zostawił kogoś, kto był mu bliski. Żal mi Ciebie i nie ważne, gdzie kto mieszka .

Nie da się przejść normalnie do codzienności, gdy tyle bólu i rozpaczy wokół...

autor

Tessa50

Napisany: 2010-04-10 Dodano: 2010-04-23 20:31:51

Ten wiersz przeczytano 2906 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Wolny Klimat Dramatyczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie