Sobie jestem.
Sobie jestem zostawiony,
wraz z swym losem smutnym,
wszelkich uczuć pozbawiony,
w tym życiu okrutnym.
Sobie jestem darowany,
wraz z życiem co ginie,
przez los strasznie oszukany,
zatracony w winie.
Sobą jestem owładnięty,
wraz z pasją tworzenia,
przez los dziwnie tak przeklęty,
warunkiem istnienia.
Sobą jestem otoczony,
wraz z całym dobytkiem,
przez los podły opuszczony,
wyplutym przeżytkiem.
Sobą jestem wyniszczony,
wraz z tym co już znika,
przez los srogi naznaczony,
piętnem samotnika.
Sobie jestem zostawiony,
z losem tak okrutnym,
wrażeń wszelkich pozbawiony,
w tym życiu mym…smutnym
autor
Grand
Dodano: 2007-10-15 09:46:02
Ten wiersz przeczytano 533 razy
Oddanych głosów: 11
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Jeżeli ktoś nie chce i nie lubi samotności to jest to
tylko chwilowa sytuacja której nie należy sie
poddawać.Wyruszyć należy w poszukiwaniu szczęścia i
zawsze sie je znajdzie.Bo tak jak po burzy przychodzi
dzień tak ... wiem to ...:)
Może czas, aby się obudzić i wyjść z własnego świata
do ludzi i nie być tylko "sobie"......... Wiele smutku
zawarłeś w tym wierszu....i ani krzty nadziei, że to
się zmieni....dlaczego?
Ciekawe spojrzenie na temat samotności.Sam sobie
pozostawiony- na ocean wiekiej wody życia.Musimy
dobrze pływać, aby utrzymać się na
powierzchni.Przyjemna lektura w mądrości zatopiona
Ciekawe przeżycia podmiotu lirycznego... dobrze się
czyta. Bardzo dobry wiersz.