O Sokratesie

Najpiękniejszy intelekt
Najbrzydszego ciała
Najpiękniejsze ciała
Przyciągał jak żaden
Inny mąż w historii starych Aten
Tak już jest bowiem ten świat zbudowany
Że to nas pociąga czego nie mamy
Stąd mądre oczy syna Fainarety
Rade zawsze były z towarzystwa cery
Nie zniszczonej jeszcze słońcem nad Helladą
Stąd ulizane za sofistów radą
Wyżelowane i ufryzowane
Społecznie poprawne i z gustem odziane
W himation leżący na krótkim chitonie
Myśli wybrały zdezerterowanie
Zrzucając himation na krótkim chitonie
I kołtuńsko od teraz rozczochraną głowę
Kierując w końcu
.
.
.
W tą właściwą stronę... ;)

autor

wayland

Dodano: 2006-02-22 19:00:06

Ten wiersz przeczytano 465 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie