Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

Spektakl

SPEKTAKL



Stoję samotny, pośrodku sceny,
gdy opadł kurz, umilkły brawa.
Na wprost, za rzędem rząd foteli,
na których nikt już nie zasiada.

I to już koniec przedstawienia?
A gdzie podziała się publika?
Dopiero przecież biła brawo,
gdy grałem spektakl mego życia.

Klaszczę i tupię. Patrzę wokół,
próbując zmącić lepką ciszę.
I tylko raz, gdzieś, hen wysoko,
coś – jakby śmiech szyderczy – słyszę.

Wszyscy już dawno wyszli wcześniej.
Bez sztucznych braw, bez zbędnych bisów.
Sufler też zniknął. Jego sprawa.
I tak to koniec benefisu.

Mnie też już nie ma, też odchodzę.
Kłaniam się nisko i już znikam.
Wyciągam drżącą rękę w ciemność,
by zgasić światło. Już tylko cisza...

autor

mojomr

Dodano: 2007-10-03 00:54:18
Ten wiersz przeczytano 460 razy
Oddanych głosów: 7
Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (2)

ula2ula ula2ula

Bardzo dobry wiersz życie jak teatr taka jest ogólna
opcja o graniu Rytmiczny wiersz

Bella Jagódka Bella Jagódka

Bardzo dobrze napisany wiersz. Ogromne brawa za rytm i
rymy. Temat bardzo aktualny, ciekawie przedstawiony.
Aby nie "przesłodzić", witam serdecznie na stronach
Beja.

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »