SPÓŹNIONA MIŁOŚĆ

Spóźnioną miłość zagoniłem
Na strych, gdzie leżą stare rzeczy.
Spóźniona miłość – niewiadoma-
Czyżbym miał kiedyś z niej się leczyć?

Po co mi ona, gdy brak wiary,
Gdy wciąż sceptycyzm mi doskwiera,
Przecież nie chciałem takiej kary,
By znów zaczynać coś od zera!

A wkoło wiosna, biel konwalii
I kwitną znowu w sadach drzewa,
Jak tu nie rzucić się w wir pragnień,
Posłuchać co mi w duszy śpiewa?

A śpiewa mi na nutę swojską,
Że każdy człowiek o tym marzy,
By tak jak było kiedyś z Polską,
Znów „Cud nad Wisłą” się wydarzył.

By miłość znowu zwyciężyła
Przykrą samotność, zdrad bezkarność,
By resztę życia odmieniła
Przyjaźń,
partnerstwo i
lojalność.

autor

KapRysiek

Dodano: 2006-01-30 23:53:16

Ten wiersz przeczytano 589 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie