SPRZEDAĆ DUSZĘ DIABŁU

Pozwól, że się wytłumaczę – opowiem co się stało,
Ta Druga – moja dusza, ta Pierwsza - moje ciało,
Diabeł we mnie wstąpił, Chce Ci zniszczyć życie,
Nie mogę jej powstrzymać – błąka się o świcie,
Jesteśmy jak siostry Bliźniaczki, skazane wciąż na siebie,
Czy moja jest to wina – że Ona kocha Ciebie?

Powiesz, że to źle, że mnie coś opętało,
Bo mam dwa serca, a jej wciąż za mało!
„Nic od Ciebie nie chcę – nic!” – mówi wciąż ta Pierwsza,
Druga ciągle tak walczy – chce być najważniejsza!
Nie obchodziło mnie do tej pory, co ona wyprawia,
Ale teraz widzę, że tym ból Ci sprawia!

Powiem Ci, że mam swoje życie i tą Drugą na głowie,
Nie jesteś w moim typie, - Druga myśli o Tobie,
Jakoś ją powstrzymam, postaram się ją zmienić,
Wiesz może jak złapać Diabła i sprytnie go usidlić?

Podpowiem - Ty przechytrz tą Drugą, tak jakby jej nie było,
Zaakceptuj tą Pierwszą –chyba będzie jej miło,
Druga - sama się unicestwi tą miłością zaborczą,
Nie przeżyje tego – że rozmawiasz z jej siostrą.

Poplątała to wszystko, a mnie się oberwało!
Myślisz, że Ona to ja! – ale my dwie to nie to samo!
Zabrałam jej telefon, nie wezmę już do pracy,
Może jednak potrafisz jej to wszystko wybaczyć?
Nie jest aż taka zła – zgubiła gdzieś swą duszę,
Ideały, marzenia – bo ja mieć tego nie muszę!
Że bardzo Cię lubię – już Ci powiedziałam,
Nie wiem i nie chcę wiedzieć, dlaczego tak Cię kochała,
Czy coś między wami było, nieważne, nic jednak chyba,
Bo powiedziałaby o tym – wiem, że każdej nocy łzy w poduszkę wylewa,
Wierzy, że jesteś jej przeznaczeniem, Kimś najważniejszym,
Bez Kogo nie może być człowiekiem piękniejszym i lepszym!!!
To ja się muszę budzić, gdy ją dotykasz we śnie,
Z oczami podkrążonymi od łez - dręczy to właśnie mnie!!!
Tylko Cię proszę – nie utożsamiaj mnie z Tą Kobietą,
Rozmawiaj ze mną normalnie – bo ja jestem tą Pierwszą.

Jestem kobietą z klasą, ale toleruję wybryki,
Lecz chyba tej Drugiej zabrakło wyczucia, etyki,
Za szczęście i zdrowie dla nas - sprzedałam swoją Siostrę – możesz być spokojny,
Bo rozmawiasz już z tą Pierwszą – Przyjacielu! – jesteś już wolny!!!


Możesz już odpocząć, bo Ty pójdziesz do Nieba,
Lecz mnie tam nie zobaczysz, bo ja duszy już nie mam,
Chyba o to chodziło – zgubiła całą mnie i trochę Ciebie – bo było jej mało,
Mogę iść za to do piekła, byle Tobie nic się nie stało,
Zaprzedałam Diabłu duszę za miłość i spokój dla Ciebie,
Lecz pomódl się czasem za mnie, gdy będziesz już tam w Niebie!

autor

Femme Fatale

Napisany: 2007-12-01 Dodano: 2007-12-27 22:12:48

Ten wiersz przeczytano 898 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie