Straciłem wiare....

Przyznam się i to szczerze
Że w miłość już nie wierze
Miałem kiedyś marzenie
A pozostało tylko liche wspomnienie

Stałem na zielonym wzgórzu
Piękne odgłosy dobiegały do mych uszu
Ptaki słodko ćwierkały
Radośnie do sobie miłosne melodie gruchały

A obłoki na niebie dokazywały
Nawzajem siebie szukały
By połączyć się w jedno
I takie ich zabawy było sedno

Ja zaś pod wielkim dębem siedziałem
I tak na miłość swoją czekałem
A że się spóźniała niemiłosiernie
Ja oddałem się snu wiernie

A we śnie piękna mi się przyśniłaś
W białej bluzeczce byłaś
W me ramiona się wtuliłaś
Na mych ustach pocałunek zostawiłaś

Potem ciała nasze się splotły
Ja zmówiłem ku Twej boskiej piękności modły
Ty zaś swoimi ponętnymi ruchami
Zawładnęłaś mną jak czarami

Uniesienia końca nie miały
Bukiety namiętności z naszych ust się sypały
Raz za razem spazm rozkoszy
Po Twym obliczu się panoszył

Dla mnie chciałaś być wyjątkową
Ja kusiłem Cię swą gładką mową
Tak idealnie do siebie pasowaliśmy
W tym jednym marzeniu razem się ziściliśmy

Lecz… to tylko sen był
Sen, który, wiecznym marzeniem we mnie odżył
Sen, który nigdy nie był rzeczywistością
A tak naprawdę jest tylko mą słabością

Dla mnie nie istnieje już miłość prawdziwa
Ta czuła, namiętna i tkliwa
Mi z wiary w Ciebie i nasze zbawienie
Pozostało tyko tamtego obrazu wspomnienie

Koniec końców zawsze byłem sam....

autor

Barti

Dodano: 2006-11-25 17:03:35

Ten wiersz przeczytano 529 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie