Syndrom klowna

Nie jeden Ci pomysłowości może pozazdrościć, super!

wiec nie czekajmy na nic tylko ratujmy....

Głos za temat. W końcu coś nowego na beju.

Interesująca forma, niekonwencjonalnie podejście do
tematu śmierci; postać klauna, na zasadzie kontrastu
roli którą odgrywał na scenie, z tą, którą mu życie
dopisało. Bardzo intrygujący, udany wiersz.
Pozdrawiam.

Coz mozna powiedziec ...SWIETNY..milego dnia

ktoś kto całe życie żartował nawet w tak dramatycznej
sytuacji nie jest poważnie traktowany...fajny
wiersz..pozdrawiam

Nie wiem czy się śmiać czy zapłakać . Wiersz jest
dobrze napisany a poeta mam nadzieję , że ma się
dobrze :)

...fajny wiersz z humorem...szkoda tylko, że już ludzi
nie rozweseli...pozdrawiam :)

Podoba mi się, ale nie umiem uzasadnic:)))

tak mam takiego znajomego wali głupa jak nic od zawsze
jak dostał ataku astmy nikt mu nie uwierzył o mało by
sie nie udusił ...dzięki za zaszczycenie mnie Twoją
obecnością ...o szczerości też coś wiem ..tez nie
powiem ...ja jak zawsze tu ..pozdr.

dobrze przemyślany ,świetnie napisany.
;-)
ale smutny

Różne figle życie płata, czasem kpi ze świata.

SMUTNO...dziś..chociaż iskierki tego zgrywusa widać w
wierszu..a co Cię naszło na myślenie ...na takie
tematy...? A wiersz jak zwykle ...przemyślany i dobrze
napisany...

dobrze opowiedziane - nawet bardzo - forma ok. i
pomysł... klaunowski

świetny ... pozdrawiam