Szmaragdowa Cierpliwość
Twój obraz
w grze luster i światła,
jak pionek na polu szachowym,
chcący uciec
z planu kiepskiego dramatu
do zaułka Rubinowego Serca
ukochanej istoty.
Wciąż dotykasz zimnych ust lustra,
wciąż spoglądasz w jego zrospaczone
oczy,
wciąż próbujesz dotknąć dłoń, która jest
tylko złudzeniem...
Obracasz się do okoła,
a wszędzie,
nawet nad i pod
płytki tych samych twarzy
niemych,
rozmarzonych,
znudzonych...
Jak małe dziecko lęka się ciemności,
tak Ty boisz się tego pudełka...
Czekasz i z każdym blaskiem umierasz
w
kryształowej agonii...
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.