Sztuka życia

Stoję na scenie wlepiam oczy w parkiet

Rozpocząłem sztukę arią, inwokacją do Nieba
Dźwięki niewinne rozpływały się po teatrze
Młodośc niewinnośc wszystko się zatrze

Ruszyłem fabułę, aktorzy swe role grali
Asystowali mi i ze mnie za sceną się śmiali
Choc nikt nie widział nie słyszał wiedziałem

Dramat z komedią zmieszałem tragedią
Ciągłe potknięcia , sztuka bez suflera
Zza sceny śmiech i zgrzyt reżysera

Stoję na scenie wlepiam oczy w parkiet

Słyszę śmiech widowni aż scena drży
Cały teatr na ziemi śmiechem złożony rży

Stoję na scenie podnoszę wzrok
Chociaż poniżony, ze sceny zejdę z podniesioną głową

"W teatrze życia każdy może się ubawić z wyjątkiem aktora" G.B.Shaw

autor

CTHULU

Napisany: 2007-11-18 Dodano: 2007-11-19 00:02:14

Ten wiersz przeczytano 460 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Nieregularny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie