[tak, gabrielu. jestem.]
w ścianę świtu
zapatrzona trwam
już nie pachnę
pokaleczonymi kolanami
i miedzianą maryją
trzeszczącą nocą
wbijam w siebie imię
popękanych w skroniach
dni
a kiedy uczę się
kochac blask twoich oczu
puchniesz jak ludzki gabriel
opętana
autor
Broken Heart
Dodano: 2009-04-15 21:40:33
Ten wiersz przeczytano 569 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
intrygujący wiersz...julia ma racje-masz
potencjał-szkoda ,ze tak mało osób cię czyta-a
warto.pozdr.
I ja oszalałam...
podoba mi sie wiersz,ten pazur,zaczepilas o cos i mnie
sie to podoba.