Tak proste, jak trudne
Krzyczałem, nikt nie słyszał, bo to krzyk
był duszy,
emocje roztrzęsione wciąż żądały -
polej,
a strach, ten upiór myśli, skutecznie
wymusił,
że zamykałem serce, łamałem swą wolę.
Nie trzeba wcale wiele, lecz odpór dać
lękom,
cierpliwość i pokora, przyjaciel przy
boku,
by życie barw nabrało, dojrzeć jego
piękno,
przywrócić sercu miłość, duszy oddać
spokój.
autor
karat
Dodano: 2013-07-29 12:47:25
Ten wiersz przeczytano 1691 razy
Oddanych głosów: 37
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (34)
Takie proste i takie trudne.
WIDAC Z WIERSZ ,ZE WALCZYSZ Z SAMYM SOBA.ZYCE
POKONANIA DEMONOW I SERDECZNIE CIE POZDRAWIAM.WIERSZ
PIEKNY I EYDAJE SIE KRZYKIEM O POMOC.ALE TY JEJ NIE
POTRZEBUJESZ.JESTES SILNY I TRWAJ W TYM .CZEGO CI
ZYCZE!!
dobry wiersz-pozdrawiam serdecznie
Tak. Temat ważki. A wiersz dobrze zapodany.
Wiersz świetny a dwa ostatnie wersy chętnie do
"ulubionych". Pozdrawiam karacie-:)
Bardzo dobry wiersz, wymowny tytuł. Pozdrawiam
ładnie :)
walka z samym sobą jest najtrudniejsza, ale wygrana
daje ogrom satysfakcji.
Dobranoc - pozdrawiam:)
Bardzo mądre przesłanie w wierszu. Trochę wiary,
dobrej woli i można osiągnąć sukces.
Pozdrawiam:)
Trzeba być bardzo silnym człowiekiem, żeby odbić się
od dna.
Wiersz mi się podoba .
Pozdrawiam serdecznie.
Wiele prawd Karacie w Twoim wierszu, jak zwykle.Bardzo
ciekawie piszesz.Pozdrawiam
Bardzo ładny wiersz :) Pozdrawiam
Tak prawdziwe że aż piękne.
Tylko dobre emocje pomagają w takiej
walce....pozdrawiam:)
z reguły wszystko co proste jest trudne
Najprawdziwsza prawda - super wiersz!
Pozdrawiam:)