Taniec
Porwał życia taniec człowieka do góry,
I duszy skrzydła do ramion założył.
Wzniósł ich wysoko do obłoków białych,
I ku przestrzeni niebieskich przestworzy.
Wiatr im melodie w gałęziach wygrywał,
A rzeka swe dzwony ze snu obudziła.
Ziemia w sukienkę z szmaragdów ubrana,
Dostojne, siwe góry na bal zaprosiła.
Głęboko gdzieś uśpione zmysły się zbudziły,
Graniem wiatru, wody mocno poruszone.
Rozkołysały melodią ciała, roztańczyły
dłonie,
W brzmienie natury sennie wplecione.
6.01.2009r.
Komentarze (13)
Tak,piękny i optymistyczny wiersz-taniec to mowa ciała
i relaks dla duszy i wszystkich poruszy-pozdrawiam!
Całe życie to jeden wielki taniec.ładnie .Pozdrawiam
Piękny wiersz i oby tak przez życie iść tanecznym
krokiem, skrzydła u ramion w takt grającego wiatru!
Piękny ten taniec... aż rozmarzyłem się trochę...
I tak wszystko i każdy tańczy we własnym rytmie i do
własnej melodii a razem pięknie ze sobą współgrają:)
Taniec ciekawy - zmyslowy i nietuzinkowy. Wciąga w
pląsy.
...ten taniec to jakby jakiś rozrusznik,wszystko
się roztańczyło,ładny ten taniec...
I ciągnie się tancerzy korowód,uskrzydlonych myślą
słodką,-
tańczą więc na wietrze rozchwiani wiotko!
Piękny wiersz - taniec dusz i serc
Piękny ''Taniec'' , porusza wyobraźnię, lekko
wprowadza w rozmarzony klimat... Brawo!
Cale zycie czlowieka jest tancem,,,co
dusze do gwiazd unosi,,,wiatr na gitarze
przygrywa,,,morze falami sie bawi,,,
gory najwyzsze blyszcza w sloncu,,,
dobry refleksyjny wiersz.
Ładny wiersz,oby każdego dnia miałabyś powód do
tańczenia,pozdrawiam.
Taniec to radość i ukojenie od wszystkich trosk
zapomnienie to odskocznia do radości od problemów
każdego tańczyli przodkowie od początku świata
pewnie dlatego plus