telefoniczne rozczarowanie

Wyrzuciłam
w kąt telefon.
Dziś piekielnie
się naraził.
Zamiast dzwonić,
hałasować
milczy jak
zaczarowany...

Tak się
w niego
wpatrywałam,
taki miałam
obłęd w oczach,
w takiej byłam
desperacji,
że wzrok
zaczął
mi szwankować...

Powiedziałeś,
że napiszesz,
powiedziałeś,
że zadzwonisz,
więc chodziłam,
spałam, jadłam-
- wszystko
z telefonem
w dłoni...

A ten mały,
czarny diabeł
wciąż się ze mnie
naigrywał.
Miał mi dźwięczeć,
śpiewać,
dzwonić,
a tu cisza,
ciągle cisza...

W końcu
nerwy
wzięły górę,
stałam się
czymś na
kształt burzy.
Przemykałam
jak huragan.
Technologia
mi nie służy...

Myślę sobie:
takie życie
do niczego
nie prowadzi.
Nie chcesz,
nie dzwoń,
nie namawiam.
Nawet nie wiesz,
ile tracisz...

autor

blondyneczka

Dodano: 2007-10-04 19:45:24

Ten wiersz przeczytano 498 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie