,,Ten który tkwi nam gdzieś...

Pełen nicości pozostałem
nikłe nadziej żyją obok mnie
na co dzień spije
żal otwierać oczy gdy płyną łzy
wtopiony w smętne cztery ściany
w okno i kwiaty
zamyślony
Bóg wie o czym.

Powoli wstaje budzę się do codzienności
wstaje opieszale tak ciężko jest żyć z myślą niepotrzebności
naucz mnie wybaczać naucz słuchać słów
proszę o jeszcze jedną chwile
zlituj się na de mną i pozostań tu.

Wydaje mi się
że już nic nie zmieni mnie
że rzeka płynie tylko w jedną stronę
że ufasz moim myślą które czytałaś z mych ust
a ludzie są obłąkani .

Rani nas chwila
przemilczany dzień
w nie pamięć zaklęty
pocałunek i sen .

autor

Sober

Dodano: 2008-02-07 00:01:14

Ten wiersz przeczytano 426 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie