Tęsknota
W łopocie żagli tęsknota się skryła,
Za podróżą w nieznane, dalekie kraje.
Kiedy ocean już drży pod pokładem,
Niewiele z tych marzeń pozostaje.
Zapłonęło mi niebo ognia szkarłatem
Gdzieś nad horyzontu linią daleką.
Szum fali, wiatru śpiew nad głową
Rozbłysnął srebrną łzą pod powieką.
Przyszła zaduma o zmierzchu wieczorem,
Schyliła nisko głowę przed potęgą morza.
Ślad swój zostawiła, myśli potargała,
Odleciała ptakiem w niebieskie przestworza
autor
Nalka31
Dodano: 2008-11-23 00:26:31
Ten wiersz przeczytano 880 razy
Oddanych głosów: 14
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (12)
Klimat wiersza tworzą wyrazy związane z morzem, ale i
te, które odnoszą się do uczuć osoby mówiącej w
utworze /łza pod powieką, zaduma/.Ładny, refleksyjny
wiersz.
Ślicznie i obrazowo bardzo o tesknocie piszesz.
Wiersz, pełen tęsknych, ale pięknie i melodyjnie
płynących słów tęsknoty.
niezwylke krajobrazowo ukazana tęsknota...ciekawe
spojrzenie na świat i smutek wypływający z
tęsknoty....pozdrawiam.
można się rozmarzyć czytając twój wiersz o
tęsknocie...marzeniach...i z nadzieją wzbić się w
niebo jak ten ptak...
Morskie klimaty-ukoiły duszę i odleciały jak ptak w
niebieskie przestworza.
hmm... tęsknota za podróżami ...ładne, działające na
wyobraźnię słowa ..jak żagiel ,ocean.. tworzą morski
klimat wiersza
Twoje słowa zmuszają do "zamyślenia" i za Tetmajerem
chyba powtórzę "... tęsknota, smutek, zniechęcenie są
treścią mojej duszy..." :)
Pragnienia i chęci, podczas realizacji wywołują burzę
dodatkowych doznań, z jednej strony realizacja z
drugiej tęsknota.
we mnie widok statku czy łodzi na morzu zawsze
wywołuje jakąś nienazwaną tęsknotę...pewnie dlatego
Twój wiersz tak do mnie przemówił
Tęsknota jest ptakiem, frunie za miłością. Czeka i
marzy, jest siostrą nadziei.
W tęsknocie się kryją marzenia, nie chowaj więc ich do
cienia. Wiersz bardzo rozmarzony, więc niskie za niego
ukłony.