Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

The Cube

Czasem łzy cisną się na oczy,
niczym pierwsza miłość, w życiu się panoszą.
To krótkie chwile, ulotne, niczym wiara w dobro tego świata,
a tak potrzebne, zatrzymywane siłą niemal, w pamięci zakamarkach.
Gdy odsuwasz ściany swego bytu, dalej, za horyzont,
by wciąż więcej bezgranicznej pustki, spokojnego zapadania się w nicość.
I tak przechadzam się po swych ogrodach, zakładnik marzenia o beztrosce świadomości,
chłonę zapach zatrzymania między wskazówkami czasu, początkiem i końcem.
Więcej jeszcze pragnę wolnej ziemi, więcej przejrzystej krainy,
bez pytań i odpowiedzi.Ciszy.
Niby sam, a nie samotny, wolę to, niż wyścig po ostatnią kroplę wody,
i jakoś dobrze mi z samym sobą, gdy otaczam się projektem własnego spokoju.
Tylko zamknę oczy, wyrzucę balast przemijania w ulicach,
zapomnę, gdzie jestem naprawdę, po co, kto patrzy na świadectwo mego życia.
Po prostu sam, bez ciężaru oczekiwań i poleceń,
bez priorytetów wciskanych na siłę, bez targania wiatrem społecznego pędu.
Tutaj, w mej nietykalności, w wymyślonej krainie czarów,
gdzie nikt mnie nie dostrzeże, póki oczu nie otworzę.Nie zbudzę koszmaru.
Ciało niech gnije choćby, nie ruszone do działania,
moja dusza w Ogrodzie Aniołów, między ciepłymi gwiazdami.
Wrócę zaraz do was, zaraz znów zabawimy się w cywilizację,
dołożymy do pieca, by spłonąć marnie od własnego jadu.
Lecz dajcie mi jeszcze jedno tchnienie, sekundę wieczności w swym spokoju,
bym nabrał znów sił, uwodząc wyobraźnię.Lek na rany odniesione w rzeczywistości.
Już, już idę, wiem, że nachalnie mnie wołacie,
bo wszak każdy kogoś ma, na każdego już czekają.
Te ziemskie zobowiązania, przynależności, jak lina, co nie urwie się,
póki nie zapragniesz być Ikarem.Uciec, byle gdzie.
Więc wracam znów, ach, jak krótko trwało niebo.
Ale jeszcze czeka na mnie, gdy znów zgorzknieje zapach chleba.
Tymczasem, dzień dobry, nie było mnie chwilę.
Gdzie?W sobie.W samym środku zapomnianego sensu istnienia.Tam, gdzie się żyje.



autor

rebel

Dodano: 2009-12-08 10:12:52
Ten wiersz przeczytano 448 razy
Oddanych głosów: 2
Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (1)

hatifnat2 hatifnat2

"...gdzie nikt mnie nie dostrzeże, póki oczu nie
otworzę..."
podoba mi się Twoje niebo, Twój świat!
Bardzo pozdrawiam :)

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »