To czego pragnę....

Kiedyś prosiłem, Boga o miłość.
Bym kochać mógł już na zawsze.
Przez moją głupią, wielką zażyłość.
Tylko w mogiłę dziś patrzę.

Wiara sprzedana jak bochen chleba.
Nicość i pustka w mej głowie.
Tak bardzo mi jej, teraz potrzeba.
Lecz życie moje po słowie.

I tylko ciche, małe błaganie.
O kroplę wody do życia.
Mojego serca, nocne płakanie.
O drugie do zdobycia.

Na twarzy łza, solą opiewa.
Co wrzyna się szybko w rany.
I tylko dusza piosenki śpiewa.
Że kiedyś jeszcze, będę kochany

autor

Piotrek

Napisany: 2005-03-17 Dodano: 2005-03-17 14:26:14

Ten wiersz przeczytano 709 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie