To wybieramy co nam dogadza.

Ktoś chodzi na mecze, ja na dziwki chadzam,
emocja podobną energię wyzwala.
Klub strzelając gola mej duszy dogadza,
gdy ja strzelam celnie to resztę rozpalam.

Czyniąc to łajdakiem zwać się powinienem,
albo normalności wyrażam opinię.
Zależy co każdy bierze za ocenę,
by poddać swój osąd druzgocącej winie.

Wszyscy wybieramy co umysł doradza ,
bronimy radosnej swobody twórczości.
Dlatego namiętnie ja na dziwki chadzam,
mecz nie daje takiej tworzonej radości.

Już słyszę potępień głosy zdewociałe,
paluszki wzniesione by pogrozić draniu.
A to moje życie, ja takie wybrałem,
kierując się myśli wiernemu przesłaniu.

Postępując grzesznie nikogo nie zdradzam,
wprost przeciwnie daję namiastkę radości.
I po to ja właśnie na te dziwki chadzam,
mecz zostawiam innym co wolą przykrości.

Dwie skrajne emocje tu uwypukliłem,
aluzją rzucając gola strzelonego.
Bo jak mi inaczej wyrazić co miłe,
a co jest przeciwne stanu podobnego.

Kończę już stwierdzeniem co myśli wygładza,
niech każdy to robi co jemu dogadza.

autor

Grand

Napisany: 2009-01-19 Dodano: 2009-06-26 11:23:22

Ten wiersz przeczytano 399 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie