Turniej Wesołego Wiersza

dedykacja - Demonie i Krokodylli

W marcu wszędzie podali, w radio i w gazecie,
że będzie u nas Turniej Wesołego Wiersza.
Wieść szybko się rozniosła, krzyk po całym świecie:
„Słusznie! Słusznie! Poezja musi być we-sel-sza!”

Turniej zaczął się wiosną, o godzinie trzeciej.
Każdy miał stolik, kartki i rzecz najważniejsza -
napoje na stoliku i żarcie, bo przecież
jak zjesz, wypijesz - twórczość będzie am-bit-niej-sza.

Przybyły widzów tłumy przyjrzeć się poetom,
słuchać pięknej wymowy, wielbić ich urodę.
Ludzie chcieli hołd oddać mężczyznom, kobietom,
a potem mieli wybrać, kto weźmie na-gro-dę.

Zaczęło się wesoło, bo jeden z poetów
wiersz o psie recytował, co go ugryzł w piętę.
„Zjem cię, kundlu!” – tak wrzeszczał – „w postaci pasztetu!”
ale psiak mu zaszkodził, musiał wciąż pić mię-tę.

Potem dziunia o ciałku jak potężna bryła
erotyczny kuplecik zaśpiewała wdzięcznie:
„Och, jak ja go kochałam, tuliłam, pieściłam!
Lecz był niedobry, zdradzał - więc biłam go ręcz-nie!”

Otrzymała oklaski huczne pewna cizia,
rymująca namiętne wierszyki o seksie.
Bo na tym punkcie miała, mówiąc szczerze, hyzia:
„Wciąż uprawiam w sypialni, w kuchni i w a-ne-ksie!”

Największy aplauz wszakże i zwycięstwa puchar
wziął poeta, co pisał ballady miłosne.
Od wieków wszak wiadomo: ludzie lubią słuchać
o miłości i szczęściu pieśni, wierszy, pio-snek!

A ta jedna zwycięska w Turnieju piosenka
była prosta, zwyczajna i w łatwej tonacji.

„Była sobie urocza i śliczna panienka,
miła, dobra dla ludzi, zawsze pełna gra-cji.

Miała imię Bożenka,
była gdzieś spod Pasłęka.
Baju-baj, baju-baj-bum.

Raz wiosną o poranku
zakochała się w Janku.
Czaju-czaj, czaju-czaj-czum.

Janek ujrzał dziewczynę:
„Bądź ty moją jedyną”.
Daju-daj, daju-daj-dum.

Na to prosi Bożenka:
„Bądź tu przy mnie i klękaj”.
Faju-faj, faju-faj-fium.

„Bądź mi wierny i kochaj,
ja też ciebie pokocham”.
Laju-laj, laju-laj-lum.

Żyli długo, szczęśliwie,
kochali się prawdziwie.
Daju-daj, daju-daj-dum.”

To już wszystko w piosence
o dziewczynie Bożence.
Czaju-czaj, czaju-czaj-czum.

Co kochała Jasieńka,
fajna, miła Bożenka.
Baju-baj, baju-baj-bum.




[zapraszam, by dopisywać kolejne dwuwiersze 7-sylabowe o Bożence i Jasieńku, albo o zupełnie innych osobach, byle się rymowało]

autor

Janusz Krzysztof

Napisany: 2017-04-28 Dodano: 2017-04-28 06:38:46

Ten wiersz przeczytano 1349 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie