Tylu już odeszło z nas...
Tylu już odeszło z nas,
Zapomnienia pokrył pył.
Jakże szybko minął czas,
A niedawno tętniąc żył.
Niósł on wiele pięknych zdarzeń,
Warte cząstkę moich słów.
Co wspominać ciągle każą,
Budząc z niepamięci snów.
By na chwilę, choć przywołać,
Tamten okres młodych lat.
Dom, podwórko, miasto, szkoła,
Poznawany nowy świat.
Też miłości pierwsze znaki,
Serca boleść niepojęta.
Przecierane wspólnie szlaki,
Wszystko było to rzecz święta.
Nikt nikogo nie poganiał,
Liczyć mógł na drugą stronę.
Rozum krzywdzić mu zabraniał,
Wiedział człowiek, co szalone.
I pojmował też istotę,
Wyrażanych tak zagadnień.
Śmiało mierzył się z kłopotem,
Który kiedyś go dopadnie.
Tylu już odeszło z nas,
W zapomnienia cichą dal.
Jakże szybko minął czas,
Zostawiając tylko żal...
Grand
Komentarze (3)
Ciekawy i refleksyjny wiersz o życiu, które tak szybko
mija
...życie dlaczego tak uciekasz, jak w górach bystra
rzeka, nie zatrzymasz się na brzegu, ciągle jesteś w
biegu...
Pozdrawiam.
Być może masz rację co do uwag jak piszę lub może
prościej jak postrzegam poezję i formę rymowania.Cenię
tę uwagę.Jednak chyba nie wczytałeś się w treść
wiersza.Nie ma w nim mowy o związku małżeńskim a
luźnym związku, bardziej wykorzystaniu żabki.Ale
pomimo to dziękuję za uwagę.Pozdrawiam.
pięknie ujęte wspomnienia cóż mogę powiedziec...żal I
to bardzo