Uczucia

Porozwieszam na drzewach marzenia
i przystroję je zręcznie słowami.
Zamaskuję w konarach wzruszenia
i otulę je szczelnie myslami.

Witaj stary agnostyku,
z arogancją przemierzasz życie.
Witaj wieszczu i mistyku,
z pustą duszą w puste bycie.

Porozwieszam na drzewach nadzieję
i pobiegnę w szary świat wolności.
Czasami zapłaczę, czasem się zaśmieję
kradnąc dni, minuty z pucharu nicości.

W popiołach i zgliszczach cierpka obojętność,
co w enigmatycznej ciszy wysącza jad.
W roztrwonionych słowach drżąca naga ciemność
ogłusza szczerością zmarnowanych lat.

autor

Izyda

Dodano: 2005-11-21 23:18:52

Ten wiersz przeczytano 601 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie