Uczucie

Nie wiem, czy można nazywać to miłością,
Lecz twój widok jest dla mnie wielką radością.
Serce bije niczym dzwon w południe,
Me oczy jak ogromne i bezdenne studnie.

Źrenice rejestrują każde twoje drgnięcie,
Przypatrują się zawsze tobie zawzięcie.
Z twych słów wiem, że tego nie widzisz,
Czasami tylko lekko się dziwisz...

Ja za tobą niczym jakaś czarna mara,
Co choć jedno słowo powiedzieć się stara...
Lecz milczę, jak grób zaklęty,
Tym co w sercu czuję przejęty.

Tak więc mijam cię codziennie
I wszystko wygląda niezmiennie.
Przywitam się, trzy słowa na krzyż powiedziane,
A wszystko inne przemilczane.

Wiem jeszcze jedną rzecz:
Moje uczucie musi iść sobie precz.
Związek nasz być nie może...
Ponieważ złamie Przykazanie Boże!

Może kiedyś przeczytasz te szczere słowa,
Lecz nie będziesz wiedzieć, że to o tobie mowa.
Zdziwisz się, że coś takiego we mnie dojrzało
I że na kimś tak mi zależało...

Augustinus Benedicta

autor

AnimusLibrus

Napisany: 2013-05-04 Dodano: 2013-05-05 14:02:15

Ten wiersz przeczytano 925 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie